ENT
Gdy w bukach wiosną pęka liść
I krąży sok w gałązkach
Gdy leśny strumień w słońcu lśni
Trzepoce w wietrze wstążka.

Gdy pełny oddech, długi krok,
A powiew w wiatr się zmienia,
Wróć do mnie miła by mi rzec
Że piękna moja ziemia!

żona Enta
Gdy wiosna gości pośród pól
Gdy źdźbło nasieniu rade
Gdy okwiat niby lśniący śnieg
Króluje ponad sadem.

Gdy słońce i wiosenny deszcz
Sad w wonny bukiet zmienia
Zostanę tutaj bo i tu
Też piękna moja ziemia!

ENT
Gdy lato ogarnęło świat
A w południowym skwarze
Pod dachem liści drzewa śnią
Sen najpiękniejszych marzeń.

Gdy w lesie groty wabi chłód
A wieczór tonie w cieniach
Wróć do mnie miła by mi rzec
Że lepsza moja ziemia!

żona Enta
Gdy lato grzeje owoc drzew
I gdy dojrzewa w śliwach
Gdy złote źdźbło i biały kłos
Gdy już skończone żniwa.

Gdy jabłko źrałe słodki miód
I coraz więcej cienia
Zostanę tutaj gdzie mój raj
Bo lepsza mija ziemia

ENT
Gdy przyjdzie zima, kiedy mróz
Pościna lodem rzeki
Gdy wstąpi noc, bezgwiezdna noc
Na nieba szlak daleki.

Gdy śmiercią wionie wschodni wiatr
Zapukam do twej bramy
I w mroźny deszcz o miła ma
Na pewno się spotkamy!

żona Enta
Gdy przyjdzie zima ścichnie pieśń
I świat ogarną cienie
Gdy gałąź z hukiem trześnie w pół
Znój pójdzie w zapomnienie.

Zapukam wtedy do twych drzwi
A kiedy się spotkamy
Pójdziemy razem w mroźny deszcz
Za domu Twego bramy.

RAZEM
REF: Pójdziemy razem drogą dróg
Na zachód w obcą stronę
I tam znajdziemy wreszcie kraj
I szczęście wymarzone.